چکیده

هدف: بررسی تأثیر فواصل استراحت با مدت متفاوت و بارگذاری در سطوح مختلف اعمال نیرو با بسامد تکرار متفاوت بر میکروترومای عضلانی می‎باشد زیرا چنین میکروترومایی با بارگذاری تکراری و کار کشیدن بیش از حد و بلندمدت عضلانی باعث اختلالات ماهیچه‎ای اسکلتی (MSD) می‎شود.

روش: بیست و چهار مرد بالغ (میانگین سنی 1/24 و انحراف استاندارد 6/3) بصورت تصادفی به یکی از چهار گروه درمان دور از مرکز عضله دوسر با بازوی غیر غالب برای بررسی واکنش‎های میکروترومای عضله اختصاص یافتند (، بار بیشتر، تکرار اندک، استراحت بیشتر، بسامد کمتر، بار بیشتر با تکرار کمتر و استراحت کمتر و بسامد بیشتر). افراد در تمام گروه‎های درمانی دارای حجم کار کلی  مساوی، مدت استراحت کلی و مدت کار کلی برای مقایسه میکروترومای عضلات بین و درون گروه‎های درمان بودند. میزان کراتین کیناز (CK) سرم بیومارکر میکروترومای عضله قبل از تمرین (روز صفر) و پس از تمرین در روزهای اول، دوم، چهارم و هشتم اندازه‎گیری شد. ANOVA با معیارهای تکراری برای بررسی اهمیت ترکیب تکرار و استراحت و بار در روزهای قبل و پس از تمرین و تکرارهای ممکن استفاده گردید.

نتایج: میزان CK بطور قابل توجهی در روزهای مختلف  تغییر داشت. تکرار بین تمرین و استراحت  و بار و استراحت  عادی نبود. بار بیشتر و تکرار اندک و میزان CK در روز چهارم بیشتر از روز صفر و روز دوم و میزان CK در روز هشتم بیشتر از روز صفر بود و در روز چهارم به اوج رسید. تحت شرایط استراحت اندک میزان CK در روزهای چهارم و هشتم بطور قابل توجهی بیشتر از صفر بود.

نتیجه‎گیری: فواصل استراحت کوتاه ولی مکرر باعث پاسخ‎های میکروترومای عضلانی شدید نسبت به فواصل ، تحت شرایط بار بیشتر و تکرار کمتر گردید که آسیب عضله دو سر غیرغالب با رژیم تمرین دور از مرکز تایید گردید.

رابطه با صنعت: بررسی چگونگی تاثیر برنامه‎ریزی استراحت بر پیشرفت میکروتروما از سطح بیومکانیکی و مولکولی در این تحقیق درک ما را از پیشرفت مرحله اول WMSD بیشتر می برد. با تحقیق بیشتر برای تایید یافته‎های این تحقیق می‎توان بعنوان اولین تلاش برای تغییر برنامه‎ریزی و طراحی در تسهیلات ساخت و تولید در نظر گرفت.